*Ukrayna’daki savaş hakkında ‘uyanık ve bilgili vatandaşların’ bilmesi gerekenler

MEDEA BENJAMIN / NICOLAS J.S. DAVIES

1961’de görevden ayrıldıktan sonra Başkan Eisenhower, askeri-endüstriyel kompleksin artan gücü konusunda uyarıda bulundu. Ve yalnızca “teyakkuz ve bilgili vatandaşlardan” oluşan bir topluluğun bu filizlenen devin etkisini sınırlayabileceğini açıkladı. Yarım asır sonra, askeri-sanayi kompleksi çok güçlü görünüyor ve Ukrayna’daki savaştan sulu karlar elde ediyor. Durdurulamaz? Medea Benjamin ve Nicolas J.S. Davies, devam eden katliamı durdurmak için dikkatli ve bilgili vatandaşların bilmesi gerekenleri anlatıyor. Batı propagandasının dikkatlice gizlemeye çalıştığı gerçekler. (IGA)

Yakın tarihli bir köşe yazısında, askeri analist William Astore [mitomani ile suçlanan genç bir Cumhuriyetçi kongre üyesi olan George Santos hakkında] şunları yazdı: “George Santos çok daha büyük bir hastalığın semptomu: Amerika’nın başına bela olan onur eksikliği, utanç eksikliği. Onur, doğruluk, dürüstlük bugün Amerika’da önemli değil ya da çok az önemli görünüyor… Ama hakikat olmadan nasıl bir demokrasiye sahip olabilirsiniz?

Astore daha sonra Amerika’nın siyasi ve askeri liderlerini gözden düşmüş Kongre Üyesi Santos ile karşılaştırmaya devam ediyor. Astore, “ABD askeri liderleri, Irak’taki savaşı kazandığımıza tanıklık etmek için Kongre huzuruna geldiler” diye yazdı. “Afganistan’daki savaşı kazandığımıza tanıklık etmek için Kongre’nin önüne geldiler. “İlerlemeden”, alınan dönüşlerden, Irak ve Afgan kuvvetlerinin başarıyla eğitildiğinden ve ABD kuvvetleri geri çekildiğinde görevlerini üstlenmeye hazır olduklarından söz ettiler. Olayların gösterdiği gibi, bunların hepsi propagandaydı. Sadece yalanlar”.

Bugün Amerika yine Ukrayna’da savaş halinde. Ve propaganda devam ediyor. Bu savaş Rusya, Ukrayna, ABD ve onların NATO müttefiklerini içeriyor. Bu çatışmanın hiçbir tarafı kendi halkına neden savaştıklarını, gerçekten neyi başarmayı umduklarını ve oraya nasıl varmayı planladıklarını dürüstçe söyleme zahmetine girmedi. Tüm taraflar asil amaçlar için savaştıklarını iddia ediyor ve barışçıl bir çözüm için müzakere etmeyi reddedenin diğer taraf olduğunda ısrar ediyorlar. Hepsi manipülatör ve yalancı. Kayıtsız medyaya gelince (tüm iknalardan), yalanlarını ilan ediyorlar.

Savaşın ilk zayiatının gerçek olduğunu söylemek bir gerçektir. Yine de, yüzbinlerce gerçek insanın savaştığı ve öldüğü, cephelerin her iki tarafındaki evlerinin yüzbinlerce kurşunla yerle bir olduğu bu savaşta manipülasyon ve yalanların çok gerçek sonuçları var.

Naked Capitalism’in editörü Yves Smith, bilgi savaşı ile gerçek savaş arasındaki bu sinsi bağı, “Ya Ukrayna Savaşını Rusya Kazansaydı, Ama Batı Basını Kazanmasaydı? Fark etmemiş miydi?” Ukrayna’nın Batılı müttefikleri tarafından sağlanan silah ve para arzına tamamen bağımlı olmasının etkisini gözlemledi: bu bağımlılık, Ukrayna’nın Rusya’yı mağlup ettiği ve Batı olarak zaferler kazanmaya devam edeceği şeklindeki muzaffer anlatıya kendi başına hayat verdi. ona daha fazla para ve her zamankinden daha güçlü ve ölümcül silahlar göndermeye devam ediyor.

Ancak bu, Ukrayna’nın savaş alanında sınırlı kazanımları vurgulayarak kazandığı yanılsamasını sürekli olarak yeniden yaratmayı gerektiriyor. Ve bu zorunluluk, Ukrayna’yı, Herson çevresindeki karşı taarruzu ve Rusya’nın Bakhmut ve Soledar kuşatmaları gibi son derece kanlı muharebelerde kuvvetlerini feda etmeye devam etmeye zorluyor. Eski bir ABD tank komutanı olan emekli Yarbay Alexander Vershinin, Harvard’ın Russia Matters web sitesinde şunları yazdı: “Bir bakıma Ukrayna’nın, insani ve maddi maliyeti ne olursa olsun, saldırı başlatmaktan başka seçeneği yok. »

Savaş propagandasının yoğun sisi arasında Ukrayna’daki savaşın nesnel analizlerini bulmak zordur. Ancak görevde olan ve emekli olan bir dizi üst düzey Batılı askeri yetkili, barış görüşmelerini yeniden başlatmak için acil diplomasi çağrıları yaptığında dikkat etmeliyiz. Dahası, savaşın uzamasının ve tırmanmasının Rusya ile ABD arasında topyekün bir savaşı kışkırtma riski taşıdığı konusunda uyarıda bulunuyorlar. Bu da nükleer savaşa dönüşebilir.

General Erich Vad, yedi yıl boyunca Almanya Başbakanı Angela Merkel’in baş askeri danışmanıydı. Bir Alman haber sitesi olan Emma ile yaptığı röportajda Vad, Ukrayna’daki savaşı “yıpratma savaşı” olarak nitelendirdi. Bunu, her iki tarafın da büyük bir kazanım elde edemeden yüzbinlerce Fransız ve Alman askerinin öldürüldüğü Birinci Dünya Savaşı ve özellikle Verdun savaşı ile karşılaştırdı.

Vad, New York Times yazı kurulunun geçen Mayıs ayında Başkan Biden’a sorduğu aynı cevapsız soruyu sordu. ABD ve NATO’nun gerçek savaş amaçları nelerdir?

“Tanklar teslim ederek müzakereler için iyi şartlar mı elde etmek istiyorsunuz? Donbass’ı mı yoksa Kırım’ı mı fethetmek istiyorsunuz? Yoksa Rusya’yı tamamen yenmek mi istiyorsunuz? General Vad sordu.

Şu sonuca varıyor: “Nihai statünün gerçekçi bir tanımı yok. Ve genel bir siyasi ve stratejik konsept olmadan, silah sevkiyatı saf militarizm anlamına gelir. Askeri olarak operasyonel bir çıkmazdayız ve bunu askeri olarak çözemiyoruz. Bu arada, bu aynı zamanda ABD Genelkurmay Başkanı Mark Milley’nin görüşü. Ukrayna için askeri bir zafer beklenmemesi gerektiğini ve müzakerelerin tek olası yol olduğunu söyledi. Geri kalan her şey, insan hayatlarının anlamsız bir şekilde boşa harcanmasıdır.”

Batılı yetkililer ne zaman bu cevapsız sorularla duvara sıkıştırılsa, tıpkı Biden’ın sekiz ay önce Times’a yaptığı gibi, Ukrayna’nın kendini savunmasına yardım etmek için silah gönderdiklerini açıklayarak karşılık vermek zorunda kalıyorlar. Müzakere masasında daha güçlü bir konum. Ancak bu “daha güçlü konum” nasıl görünmeli?

Ukrayna kuvvetleri Kasım ayında Herson’a ilerlediğinde, NATO yetkilileri Herson’un düşmesinin Ukrayna’ya müzakereleri güçlü bir pozisyondan yeniden başlatma fırsatı vereceği konusunda anlaştılar. Yine de Rusya, Herson’dan çekildiğinde hiçbir müzakere yapılmadı ve her iki taraf da şimdi yeni saldırılar planlıyor.

ABD [ve Batı] medyası, Rusya’nın asla iyi niyetle müzakere etmeyeceğini tekrarlıyor. Böyle yaparak, Rus işgalinden kısa bir süre sonra başlayan, ancak ABD ve İngiltere tarafından iptal edilen başarılı müzakereleri kamuoyundan saklıyorlar. Dahası, eski İsrail Başbakanı Naftali Bennett’in Türkiye’de Rusya ile Ukrayna arasındaki ateşkes müzakerelerine ilişkin son ifşaatlarına çok az medya yer verdi. Benett, Mart 2022’de arabuluculuk yapmalarına yardım etti ve açıkça Batı’nın müzakereleri “engellediğini” veya “durdurduğunu” (çeviriye bağlı olarak) söyledi.

Bennett, diğer arabuluculardan biri olan Türkiye Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu’nun NATO dışişleri bakanları toplantısının ardından CNN Türk’e verdiği demeçte 21 Nisan 2022’den bu yana diğer kaynakların bildirdiklerini doğruladı: “NATO içinde savaş isteyen ülkeler var. devam… Rusya’nın zayıflamasını istiyorlar. »

Başbakan Zelensky’nin danışmanları, Boris Johnson’ın 9 Nisan’da Kiev’e yaptığı ziyaretin ayrıntılarını verdi. Bu ayrıntılar 5 Mayıs’ta Ukrayinska Pravda’da yayınlandı. Danışmanlar, Johnson’ın iki mesaj ilettiğini söyledi. Birincisi, Putin ve Rusya “baskı altına alınmalı, onlarla müzakere etmemeliyiz”. İkincisi, Ukrayna Rusya ile bir anlaşma yapsa bile, Johnson’ın temsil ettiğini iddia ettiği “kolektif Batı”nın bunda hiçbir payı olmayacaktı.

Batı medyası genellikle bu erken müzakerelere yalnızca bu hikaye hakkında şüphe uyandırmak veya Putin’in savunucuları olarak bunu tekrarlayanları küçük düşürmek için değindi. Ancak bu bilgi, Ukraynalı yetkililer, Türk diplomatlar ve şimdi eski İsrail Başbakanı tarafından birçok kaynaktan doğrulandı.

Batılı siyasetçilerin ve medyanın Ukrayna’daki savaşı kendi izleyicilerine anlatmak için kullandığı propaganda çerçevesi, klasik bir “beyaz berelere karşı siyah bereler” anlatısıdır. Bu hikayede Rusya’nın işgaldeki suçluluğu, Batı’nın masumiyetini ve haklılığını kanıtlamaya hizmet ediyor. Ancak ABD ve müttefiklerinin bu krizin pek çok yönünden sorumluluğu paylaştığına dair kanıtlar her zamankinden daha yüksek bir dağ gibi birikiyor. Onları iletişim halısının altına saklamaya çalışıyoruz, öyle ki bu halı giderek daha çok Küçük Prens’in fil yutmuş bir boa yılanını temsil eden çizimine benziyor.

Batılı medya ve yetkililer, Rusya’yı kendi boru hatlarını, yani Rus gazını Almanya’ya taşıyan Kuzey Akım su altı gaz boru hatlarını havaya uçurmakla suçlamaya çalıştıklarında daha da saçmaladılar. NATO’ya göre atmosfere yarım milyon ton metan salan patlamalar “kasıtlı, pervasız ve sorumsuz sabotaj eylemleriydi. Washington Post, gazetecilik hatası olarak değerlendirilebilecek bir şekilde, adı açıklanmayan bir “Avrupalı ​​üst düzey çevre yetkilisinin” şu sözlerini aktardı: “Okyanusun Avrupa yakasında hiç kimse bunun Rus sabotajından başka bir şey olmadığını düşünmüyor. »

Sessizliği bozmak için eski New York Times araştırmacı muhabiri Seymour Hersh gerekti. Kendi Alt Yığınında yaptığı bir gönderide, ABD Donanması dalgıçlarının bir NATO deniz tatbikatı kisvesi altında patlayıcı yerleştirmek için Norveç Donanması ile nasıl işbirliği yaptığını ortaya koyan dramatik bir sızıntı yayınladı. Bu patlayıcılar, bir Norveç gözetleme uçağı tarafından atılan bir şamandıradan gelen gelişmiş bir sinyalle tetiklendi. Hersh’e göre Başkan Biden, operasyonun planlanmasında aktif rol oynadı. Patlayıcıların yerleştirilmesinden üç ay sonra, patlamanın kesin anını kişisel olarak dikte etmesine izin verecek olan sinyal şamandırasının kullanımını içerecek şekilde değiştirdi.

Tahmin edilebileceği gibi Beyaz Saray, Hersh’in raporunu “tamamen yanlış ve tamamen kurgu” olarak nitelendirerek reddetti. Ancak bu tarihi çevre terörü eylemi için hiçbir zaman makul bir açıklama sunmadı.

Başkan Eisenhower, yalnızca “teyakkuz ve iyi bilgilendirilmiş vatandaşların” “askeri-endüstriyel kompleksin istensin veya istenmesin haksız yere nüfuz kazanmasını engelleyebileceğini” söyledi. “Gayri meşru gücün feci bir yükselişi riski var ve devam edecek” diye ekledi.

Öyleyse, uyanık ve bilgili bir Amerikan vatandaşı, ana akım medyanın halının altına süpürdüğü bir rol olan Ukrayna’daki krizin örgütlenmesinde hükümetimizin oynadığı rol hakkında ne bilmelidir? Bu, Ukrayna’da Savaş: Anlamsız Bir Çatışmayı Anlamlandırmak adlı kitabımızda cevaplamaya çalıştığımız ana sorulardan biridir. Cevaplar aşağıdaki gibidir:

– ABD, NATO’yu Doğu Avrupa’da genişletmeme sözünü bozdu. 1997’de, Amerikalılar daha Vladimir Putin’i duymadan önce, 50 eski senatör, emekli subay, diplomat ve akademisyen, Başkan Clinton’a NATO’nun genişlemesine karşı çıkan mektuplar yazarak bunu “tarihi boyutlarda” siyasi hata olarak nitelendirdi. Eski devlet adamı George Kennan bunu “yeni bir soğuk savaşın başlangıcı” olarak kınadı.

– NATO, 2008’de Ukrayna’ya NATO üyesi olacağına söz vererek Rusya’yı kışkırttı. O zamanlar ABD’nin Moskova Büyükelçisi ve şimdi CIA Başkanı olan William Burns, Dışişleri Bakanlığı’na yazdığı bir notta şu uyarıda bulunmuştu: “Ukrayna’nın NATO’ya girişi, Rus seçkinleri için (sadece Putin için değil) tüm kırmızı çizgilerin en parlakı. »

– ABD, 2014 yılında Ukrayna’da, halkının yalnızca yarısının meşru olarak kabul ettiği bir hükümet kuran, Ukrayna’nın parçalanmasını ve 14.000 kişinin ölümüne neden olan bir iç savaşı ateşleyen bir darbeyi destekledi.

– 2015 Minsk II barış anlaşması, istikrarlı bir ateşkes hattı oluşturdu ve zayiat sayısını istikrarlı bir şekilde azalttı, ancak Ukrayna, kararlaştırıldığı gibi Donetsk ve Luhansk’a özerklik vermedi. Angela Merkel ve François Hollande, Batılı liderlerin Minsk II’yi sadece NATO’nun Donbass’ı zorla geri almak için Ukrayna ordusunu silahlandırması ve eğitmesi için zaman kazanmak amacıyla desteklediğini şimdi kabul ediyorlar.

– İşgalden bir hafta önce, Donbass’taki AGİT gözlemcileri, ateşkes hattı çevresinde çok büyük patlamalar olduğunu belgelediler. Dört gün içinde meydana gelen 4.093 patlamanın çoğu isyancıların elindeki bölgeleri hedef aldı ve bu da Ukrayna hükümet güçlerinden bombardıman geldiğini gösteriyor. ABD ve Birleşik Krallık yetkilileri, sanki Donetsk ve Luhansk’taki güçler kendilerini bombalıyormuş gibi, saldırıların “sahte bayrak” saldırıları olduğunu iddia etti. Benzer şekilde, bu yetkililer daha sonra Rusya’nın kendi boru hatlarını havaya uçurduğunu öne sürdüler.

– İşgalden sonra ABD ve Birleşik Krallık, Ukrayna’nın barış çabalarını desteklemek yerine onları durdurdu. İngiltere’den Boris Johnson, Rusya’ya “baskı” yapma fırsatı gördüklerini ve bundan en iyi şekilde yararlanmak istediklerini söyledi. ABD Savunma Bakanı Austin, amaçlarının Rusya’yı “zayıflatmak” olduğunu söyledi.

Dikkatli ve bilgili bir vatandaş tüm bunlar hakkında ne düşünür? Rusya’yı Ukrayna’yı işgal ettiği için açıkça kınardık. Ama sonra ? Amerikan siyasi ve askeri liderlerinden de kesinlikle bize bu korkunç savaş ve ülkemizin bu savaştaki rolü hakkındaki gerçeği söylemelerini talep ederiz. Biz de medyanın halka gerçekleri iletmesini talep ederdik. Elbette “uyanık ve bilgili vatandaşlar” o zaman hükümetimizin bu savaşı körüklemeyi bırakmasını ve bunun yerine acil barış müzakerelerini desteklemesini talep ederdi.

*investigaction.net

Source originale: Dissident Voice
Traduit de l’anglais par GL pour Investig’Action