Özgür Üniversite Türkiye ve Ortadoğu Forumu Vakfı
Suriye’de halk ayaklanmasının patlamasına yol açan iç nedenlere daha önce değinmiş olsaydık , dış güçlerin müdahalesi de göz ardı edilmemelidir. Hatta Suriye toplumundaki çelişkilerin istismar edilmesi ve bugün iktidar değişikliğine, belki de yarın ülkenin parçalanmasına yol açacak şiddetli bir silahlı çatışmaya dönüşmesi açısından hayati önem taşıyor. Vladimir Caller, çeşitli güncel çatışmaları ve bunların medyadaki muamelesini takip etmekle ilgileniyordu. Hepsi her türlü manipülasyonu, tahrifatı, dikkatlice ölçülmüş yarı gerçekleri deneyimledi, ancak hiçbiri, hatta Vietnam ya da Yugoslavya’nınki bile, uzun Suriye savaşı kadar yanlış ve kaba bir şekilde ele alınmayacak; ve bu başından beri . (I’A)
İsyanlar Mart 2011’de güneybatıda, Ürdün ve İsrail sınırına çok yakın olan Deraa şehrinde başladı. Medya sisteminin oybirliğiyle kabul edilen ve artık kutsal olan anlatımına göre, şu anda bu şehrin insanları Beşar Esad’a karşı yalnızca özgürlük ve demokrasiye erişim hakkını talep ederek barışçıl bir şekilde gösteri yaptı. İkincisinin yanıtı olarak yalnızca acımasız bir baskıyla sonuçlanacak olan şikayetler, on üç yıl sonra 8 Aralık’ta iktidardan devrilmesiyle sona erene kadar ülke çapında isyanları kışkırttı.
Kelimelerle oynayabilirsek, General Anwar Al-Eshki biraz sıra dışı bir general. İsrail’le yakınlaşma taraftarı aktivistliğiyle tanınan emekli Suudi, Cidde’de bulunan Stratejik Araştırmalar Merkezi’nin başkanlığını yapıyor. 2011 yılında emekli olmadı, hatta Suriye meselesinde oldukça aktifti. ‘Özel’ diyoruz, çünkü ‘Yedek Görevleri’ni göz ardı ederek, ‘ Deraa Devrimi En Başından İtibaren Silahlıydı ‘ başlıklı üç dakikalık videoda, bunun Türkiye’ye katkısının önemini anlatıyor. Daraa şehrinde “barışçıl” gösterilerin hazırlanması ve askerileştirilmesi.
Rolüyle biraz övünen General Al-Eshki, Esad karşıtı militanları el-Ömeri camisinde saklayarak onlara silah sağlama operasyonlarını yönetenin kendisi olduğunu itiraf ediyor. Sayasneh neredeyse kördü ve ayinle ilgili olmayan bu faaliyetleri fark edemiyordu; ayrıca bu gösterilerin zaten Türkiye’nin desteğini aldığını söylüyor. [ [1] ]
Amerika’nın müdahalecilerinin Beşar Esad’ın Suriye’sine olan ilgisi 2011’in çok öncesine dayanıyor. Mayıs 2007’de Amerikan Dışişleri Bakanı’nın hazırladığı bir rapor, Suriye hükümetinin politikasından duyduğu üzüntüyü dile getiriyordu. Raporda, Esad Jr.’ın babasınınkinden önemli ölçüde farklı bir politikaya sahip olmasına rağmen, raportörlerin kanaatine göre bu değişimin olması gerektiği yerde ortaya çıkmadığı belirtildi: ” Hükümet, liberalleşmeyi amaçlayan ekonomik reformları uygulamaya koymaya başladı Çoğu pazar, ancak rafinaj, liman operasyonları, hava taşımacılığı, elektrik üretimi ve su dağıtımı dahil olmak üzere ekonominin ana sektörleri hükümet tarafından sıkı bir şekilde kontrol ediliyor [ [2] ].” Böylece yeni açıklık politikasının sınırları olduğu ve Suriye rejiminin Washington’un baskısına rağmen kararlı kaldığı ortaya çıktı.
Bu kez Amerika Birleşik Devletleri Savunma Bakanlığı’ndan gelen başka bir raporun tavsiyelerinden kaynaklanan ve ana hedeflerinden biri “stratejik kavşakta yer alan ülkelerin seçimlerini şekillendirmek” olan baskılar [ [3] ]; Ancak bu seçimden Türkiye, İran, Irak ve hepsinden önemlisi İsrail arasına “çivilenen” Suriye’den daha fazla endişe duyan bir ülke bulmak zor. Ve bu, Filistin’e tarihsel destek vermeye kararlı bir ülke olması gibi ağırlaştırıcı bir faktörle birlikte. WikiLeaks tarafından ortaya çıkarılan, Şam’daki ABD büyükelçiliğinden gelen Mart 2006 tarihli (Deraa’dan beş yıl önce!!) ‘çok gizli’ bir telgraf, Yankee diplomasisinin Esad’ı istikrarsızlaştırmayı amaçlayan eylemlerini ortaya çıkardı; Üstelik 2006’da rapor edilen kablo! – “ Ülke topraklarında transit halindeki İslamcı aşırılıkçıların giderek artan varlığı”. Belgede şu ifadeler yer alıyor: “Bu telgraf, Esad’ın zayıf noktalarına ilişkin değerlendirmemizi özetlemektedir ve ABD hükümetinin bu zayıf noktalardan yararlanmak için gönderebileceği eylemler ve sinyaller olabileceğini öne sürmektedir […] Bu öneriler somut eylemlere dönüştürülmeli ve biz de bu önerilerin somut eylemlere dönüştürülmesi gerektiğini düşünüyoruz. Suriye Devlet Başkanı’nın deneyimsizliğinden yararlanmak için hızlı hareket etmeye hazır olmalı . [ [4] ]. Altı gün sonra TIME dergisi , ” Esad karşıtı kampanyalar düzenlemek amacıyla Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa’daki Suriyeli diaspora aktivistleriyle düzenli toplantılar ve ülke içindeki muhaliflerle temaslar ” bildiren gizli bir Bush yönetimi belgesi yayınladı [ 5 ] . »
Başarısını önlemek için bir milleti yok edin
Ne yazık ki ABD açısından o zamanın genç Suriye başkanının deneyimsizliği açıklık politikalarının belirli bir başarıya ulaşmasını engellemeyi başaramadı. Böylece, Ekim 2015’te, Beşar Esad’ın gelişinden bu yana ülkenin geçirdiği evrimi inceleyen IMF Yönetim Kurulu raporunda, ” …Suriye’nin son yıllardaki iyi makroekonomik sonuçları, büyümenin de gösterdiği gibi” olarak kabul edildi. petrol dışı GSYİH, döviz rezervlerinin rahat seviyesi ve kamu borcunun azalması. Bu sonuçlar, yetkililerin daha piyasaya dayalı bir ekonomiye geçiş yönündeki reform çabalarını yansıtıyor . » [ [6] ]
İşte o zaman Amerikan projesinin niteliği değişti. Baskılara, muhaliflerin finansmanına ve diğer tür sabotajlara ve engellemelere rağmen Şam direndiyse ve hatta ilerlediyse, mesele artık bir projeyi yasaklamak değil, başarısını mümkün olan her şekilde yasaklamaktı. Ve bu onaylanmadan ve örnek teşkil etmeden önce. [ [7] ]
Dönemin CIA başkanı General David Petraeus bunu çok iyi anladı ve hatta Ağustos 2012’de Başkan Obama’ya Suriyeli muhalifleri silahlandırma ve eğitme projesini sunduğunda bunu öngörmüştü. Bu öneri, kendisi de yakın zamanda Nobel Barış Ödülü sahibi olan ikincisi tarafından reddedildi. Bu reddetme uzun sürmedi çünkü birkaç ay sonra Amerikan başkanı, ABD’nin Suriye muhalefetine askeri desteğine izin veren kararnameyi imzaladı ve bu, New York Times’a göre ” yabancı liderlerin uyguladığı baskının ” ardından geldi . özellikle Ürdün Kralı II. Abdullah ve İsrail Başbakanı Netanyahu . » NYT’ye göre “CIA tarihindeki en pahalı gizli eylem programlarından biri” bu şekilde başlatıldı ( yalnızca Suriye karşıtı “Çınar” operasyonu için bir milyar dolardan fazla ) . [ [8] ]
Ancak babasının oğlu Beşar…
Suriye Devlet Başkanı’na yönelik en büyük yanılgılardan biri, onu babası Hafız Esad’ın bir nevi klonu yapmaktı ama siyasi düzeyde sadece farklı değil, hatta bazen açıkça karşı çıkan bir yaklaşımları vardı. Nitekim Beşşar iktidara gelir gelmez babasının uygulamalarından radikal bir kopuşun ana hatlarını çizdi: 600’den fazla tutukluyu serbest bıraktı, azınlıklar yönetime çok sayıda girdi, Sünniler ordudaki yönetim pozisyonlarında çoğunluk haline geldi. Düşünce özgürleşir, tartışmalar gelişir, internete erişim özgürleşir. Libération gazetesinin muhabiri Jean-Pierre Perrin atmosferi çok iyi tanımlıyor: ” Otuz yılı aşkın süredir esir tutulan bir kelimeyi serbest bıraktığı ve ülke çapında düzinelerce forum açtığı için parlak bir bahardı. Daha fazla demokrasi, özgürlük ve sivil toplumun kurulmasını talep ediyoruz . » Ve Perrin şunu belirtir: “ Ona büyüklüğünü veren gerçekten de Bachar’dır ”. [ [9] ]. Daha sonra “Şam Baharı”ndan bahsettik.
Ancak Jr. Bush’un ABD başkanı olması, Ariel Şaron’un İsrail’in başına geçmesi ve Erdoğan’ın teşvikiyle Müslüman Kardeşler sahasına geri dönmesiyle her şey aniden durdu. Beşar’a karşı şiddet içeren aktivizm, yalnızca Peder Esad’ın acımasız yöntemlerine özlem duyan Suriyeli eski muhafızları güçlendiriyor.
Aralık 2024, Ekim 2013, Şubat 1982
İsrail-Türk-Amerikan koalisyonu ve kısmen yüze yakın ülkeden gelen paralı askerlerden oluşan yerel destek güçlerinin kazandığı zaferin ardından Beşar artık orada değil. Benzer bir durumu, 2013 yılında , Pentagon ve Dışişleri Bakanlığı ile yakından bağlantılı olan Brookings Enstitüsü’nün Orta Doğu servisi, Suriye çatışması hakkında ” Suriye’yi kurtarmak: rejim değişikliği seçenekleri ” başlıklı bir rapor yayınladığında da yaşamıştı. ” Rejimin çöküşünün ABD ve müttefikleri için önemli faydaları olacak, dolayısıyla çıkarlarımızı korumak istiyorsak Esad zafer kazanamaz “. Bu perspektiften bakıldığında Brookings adım adım bir talimat önerdi: “ Yaptırımları ve diplomatik izolasyonu uygulayın; Suriye muhalefetini silahlandırın; Uçuşa yasak bölgelerin uygulanması (Libya deneyiminin ardından). » Ve tüm bunlar yetmezse : “Rejime doğrudan karşı koymak için ABD liderliğindeki bir orduyla ülkenin işgalini organize edin” [ [10] ]
Şubat 1982’de Dünya Siyonist Örgütü’nün Kivounim dergisi , İsrail Dışişleri Bakanlığı’nın eski bir üyesi olan Oded Yinon’un imzasını taşıyan ” 1980’lerde İsrail Stratejisi” başlıklı makaleyi yayınladı. Bu metinde yazar, İsrail politikasının nihai olarak komşu ülkelerin, özellikle de Suriye, Irak ve Mısır’ın parçalanmasını hedefleyen yeniden yönlendirilmesini talep etti; Ona göre İsrail’in jeopolitik güçlenmesini sağlamanın yolu bu. Yazara göre, “Uzun vadede Ortadoğu bu haliyle ayakta kalamayacak (…) sadece 1920’lerde Fransa ve İngiltere tarafından inşa edilen hayali bir iskambil evi ” dedi bu kurumsal . düzensizlik ve bölgelerin rasyonel olmayan şekilde yapılandırılması da fırsatlar açısından zengin bir çerçeve sunuyor: “ Tehditlerle, tehlikelerle dolu ama aynı zamanda olasılıklar açısından da zengin bir durum. » Dolayısıyla bu fırsatları değerlendirmek , SSCB’nin ve Filistin milliyetçiliğinin düşmanca hale getirdiği bir ortamda İsrail’in hayatta kalmasını garanti altına almanın olmazsa olmaz koşulu olacaktır .
Başta Irak, Mısır ve Suriye olmak üzere yeniden şekillendirilmesi gereken bir ortam var. İkincisine gelince, Yinon, kendi özelliklerinin planlarının lehine oynayabileceği gerçeğini gözden kaçırmıyor. “ Suriye’nin etnik yapısı, kıyı boyunca bir Şii devletinin, Halep bölgesinde bir Sünni devletinin, Şam’da bir başka devletin ve belki de Golan’ımızda bir Dürzi varlığının oluşmasıyla sonuçlanabilecek parçalanmaya maruz bırakıyor (…) Suriye’nin parçalanması Irak ve etnik ya da dini kriterler temelinde Irak, uzun vadede İsrail için öncelikli hedef olmalıdır” [ [11] ]. Her şey Sayın Netanyahu’nun gerçekten de Oded Yinon’un sağlıksız hayallerini miras aldığını ve bunları gerçekleştirmeyi başardığını gösteriyor.
Kaynak: Kızıl Bayrak
Notlar:
[1] « https://www.youtube.com/watch?v=VKN-tP4s_uU
[2] ABD’nin Suriye ile İlişkileri. İkili İlişkiler Bilgi Formu , Yakın Doğu İşleri Bürosu, ABD Devlet Arka Plan Notu Mayıs 2007
[3] Dört Yıllık Savunma İnceleme Raporu , Washington, DC, 6 Şubat 2006. Bakınız: Home Security Defense Library, https://www.hsdl.org/?abstract&did=459870.
[4] “ Suriye Arap Cumhuriyeti Hükümetini Etkilemek ”
[5] “Bush’un İşaretinde Suriye”, http://content.time.com/time/world/article/0,8599,1571751,00.html
[6] https://www.imf.org/en/News/Articles/2015/09/28/04/53/pn0907
[7] Washington ve Machado’nun aşırı muhalefetinin 2018’den bu yana bu ülkeyi etkileyen “remontada”yı destekleyemediği Venezuela’da yaşanan da tam olarak budur (bkz. “Venezuela’daki Kriz, Nedeni ve Nasılı” başlıklı makalemiz » Red Flag 106, Eylül-Ekim)
[8] https://www.nytimes.com/2017/08/02/world/middleeast/cia-syria-rebel-arm-train-trump.html
[9] https://www.liberation.fr/evenement/2001/06/25/a-damas-le-printemps-a-dure-huit-mois_369057
[10] “Suriye’yi Kurtarmak: Rejim Değişikliği Seçeneklerinin Değerlendirilmesi,” 15 Mart 2012, https://www.brookings.edu/research/tained-syria-assessing-options-for-regime-change/
[11] Kivounim , Şubat 1982. Makale 2007 yılında Confluences Méditerranée (n° 61) dergisi tarafından “Azimli bir strateji” başlığı altında yeniden basılmıştır: https://www.cairn.info/revue-confluences-mediterranee – 2007-2-sayfa-149.htm
*investigaction.net
