“Karanlık bir çağda yaşıyoruz; doğa ve insanın hammadde yapıldığı bir çağda!”[1]   Fyodor Mihayloviç Dostoyevski’nin, “Gösterişin, torpilin, kibrin ve sayamadığım binlerce putun kol gezdiği bu çağda; bir bakışın, bir duruşun, bir hayatın sadeliğine inanıyorum,” sözleri Fikret Başkaya içindir sanki; sahici entelektüel tevazuu, derinliği ve zulmün karşısında dik durup, diklenmesiyle… O; “… ‘Utançla devrim başlamaz.’ Sana yanıtım şu: Utancın kendisi …