6 Kasım 2016, Anti-Empire Reports 16. Louis’ye devrim, Napoleon için iki tarihi mağlubiyet, İspanyol İmparatorluğuna bir dizi devrim, Rus Çarı için komünist devrim, Avusturya-Macaristan ve Osmanlı İmparatorluğu için 1. Dünya Savaşı, Nazi Almanyasına 2. Dünya Savaşı, Emperyalist Japonya’ya iki atom bombası, Afrika’daki Portekiz İmparatorluğu için evinde bir askeri darbe, Sovyet İmparatorluğu için ise Mikhail Gorbachev gerekiyordu … Peki, Amerikan İmparatorluğunun yıkılması …

Özgür Üniversite’nin Güz dönemi Aralık ayında başlayacak seminerleri için kayıtlar devam ediyor. Seminerlerde resim, felsefe, siyaset, sinema ve hukuk gibi başlıklar yer alıyor.       Aralık ayında başlayacak seminerlerin ilkini Cuma akşamları Haydar Özay’ın Resim Atölyesi oluşturuyor. Doğan Çetinkaya ile Pazartesi akşamları “Marx İş Başında: Fransa Üçlemesınde Devlet, Sınıflar ve Tarihsel Materyalizm”  yer alırken, Levent Safalı ile  “Akıl var …

  Manifestosuna[i], kapitalist üretim tarzının / kapitalist modernitenin artık büyük insanlığa teklif edeceği bir şey yok! diye  başlayan Fikret Başkaya, amacının, insani-toplumsal süreçlerin mahiyetini bilince çıkarmak ve içine sürüklendiğimiz  yıkım tablosundan çıkmanın muhtemel imkanlarına dair bir fikir jimnastiği yapmak  ve tabii bir türlü “birlikte düşünmeye” de  davet olduğunun altını çizer. Manifesto umutsuz bir dönemde umuda ve geleceğe dair öneriler demetiyle …

SİBEL ÖZBUDUN   “sana her zaman söylüyorum senin yüzünde gülmek var bakınca bir yaşama ordusu çıkıyor aydınlığa.”[1]   Yine “buyurdu”: “Dünyanın makamları nerede kalıyor? Burada kalıyor. Paran pulun her şeyin nerede kalıyor? Burada kalıyor. Cumhurbaşkanı olsan ne yazar, başbakan olsan ne yazar, multimilyarder olsan ne yazar? Hepsi geçici. Ne diyordum size hatırlayın, biz bir gün ölmeyecek miyiz? Öleceğiz. Bir adam gibi …

  Günlük hayatımızda felsefeyi yücelten deyişlere de rastlarız, felsefeyi yeren sözlere de. Örneğin ‘felsefe akıl ve düşünce işidir’ derken felsefenin yüce bir uğraş olduğu dile getirilir ve bu nedenle filozofa büyük saygı duyulur. Fakat en çok bilinen örneğiyle ‘lügat parçalama!’, ‘felsefe yapma!’ denir halk arasında. Bu, felsefeyi ve felsefe yapmayı temel bir uğraş haline getirmeyi küçümsemek, hatta belki de aşağılamak …