Maité PINERO
Yere kadar fırlatılmış, tüylü tepesini dik açıyla düzelten devasa bir palmiye ağacı: Ciénaga de Zapata’da, devrimin ilk yılbaşı gecesini Fidel Castro’yla paylaşan kömürcülerin bohio’sunun yakınında bizi bekliyordu. . Bir görevli “Bu benim ailem” dedi. Yetersiz beslenen, yarı çıplak bu çocukların çocukları bugün öğretmendir, mühendistir, doktordur.” Görüntünün büyüsü, yer, hikaye, Küba yolculuğunun özeti: isyancı bir halkın çektiği acılar ve direniş; 18. yüzyıldan itibaren sosyalist bir devrime dönüşen bağımsızlık mücadelesinden; Hükümetin Sisifos işi
L’Humanité okurlarının Cuba Linda ile çıktığı yolculuk, 1.400 km’lik yolculuğun sonuna ulaştı.
On gün boyunca müzeleri keşfetmekle geçen (neredeyse her şehrin kendine ait müzeleri var) üniformalı okul çocukları tarafından işgal edildi, çünkü yaşayan tarih Küba’yı suluyor. “Haydutlarla” mücadelede sızan paralı askerlerin ziyareti sırasında şoförümüz Oliviero dışarıda kaldı. Babasının çatışmada ölmesinden iki gün sonra doğdu: “Babalarıyla oynayan çocukları gördüğümde gözyaşlarına boğuluyorum.”
Manzaraları keşfetmek için on gün: Sömürge kasabaları, sarı, pembe ve beyaz evlerden oluşan gökkuşağı; Yeşilin her tonunu barındıran bir bitki örtüsü; mor, beyaz, kırmızı begonvil ve ebegümecilerin ışıltısı ve hendeklerde ulusal çiçek “Mariposa”nın sedefi. Sokaklarda canlı ve gürültülü, at arabalarıyla omuz omuza yürüyen “güzel bir Amerikalı kadın”, atlı sombrerolu köylüler, ceylanlı minibüsler, “bisikletli taksiler”. Kırsal kesimde her yerde öküz ekipleri var.
SORUNUMUZ, GURURUMUZ
Egzotik albümün, çöken ekonominin arkasında Küba’nın açık damarları var. Toplum direniyor. Vinales’li çiftçi David: “Toprağımızın efendisi olmamız beş yüzyılımızı aldı. Amerika Birleşik Devletleri’nden 150 km uzakta sosyalizmi inşa etmek bizim talihsizliğimizdir, bizim mücadelemizdir, bizim gururumuzdur”
Abluka yaralar açıyor. Tarihin en uzun, en adaletsiz, en zalimi, Trump tarafından sıkılaştırılan (pandemi sırasında 243 önlem daha) mali boğulmayı ağırlaştırırken ilişkileri yeniden kuran Obama ile pekiştirildi.
Yaralar açık: resmi olarak 120 peso’nun bir euro ile değişimi, karaborsada 320 peso, enflasyon, elektrik ve su kesintileri, yakıt, gaz, yedek parça eksikliği.
İki elektrik kesintisi arasında aileler yemeklerini kömürle pişiriyor. Rehberimiz Marcelo: “Abluka bizi Taş Devri’ne geri götürmek istiyor. Milletvekillerinin görev süreleri hakkında bilgi vermek üzere toplantılar yaptık. Orada da parti toplantılarında olduğu gibi Sierra Maestra’ya dönmek zorunda kalırsak oraya döneceğimizi duyuyoruz.”
Devletin ödeme gücü olmadığından yerli gaz gemisi iki hafta limanda kaldı. Playa Larga polikliniğindeki çocuk doktoru Nelson: “Dikiş ipliği ve temel eczanemiz yok. Küba ilaçlarının %80’ini üretti. Trump’tan bu yana artık molekül ithal edemiyoruz. Hastalarımız solunum cihazı yetersizliğinden ölüyordu. Nüfusu beslemek ve aşı üretmek devletin rezervlerini tüketiyordu. Sandıklar boş.”
Pandemi öncesi Libreta sepetinde her ay herkese 3 kilo pirinç, 3 kilo esmer şeker, 2 kilo beyaz şeker, 1 kilo fasulye, 6 yumurta, 3 kişiye 1 litre yağ, tuz, tütün dağıtıldı. , toplam 300 peso karşılığında. Salgın döneminde pirinç, fasulye ve sardalye takviyeleri eklendi. Aralık ayının başında Cienfuegos, Pinar de Rio, Trinidad’da kişi başına 1 kilo pirinç ve 2 kilo şeker dağıtılmıştı. 7 yaşına kadar her çocuğa verilen sütün litresi bazen birkaç gün gecikiyor.
ÇÖZÜN, ÖNCELİKLENDİRİN, DÜZELTİN.
Hayal kırıklığının kaynağı orta ölçekli, küçük ve mikro işletmelerin (Mipymes) yaratılmasıyla doğan eşitsizliklerdir. Ablukadan kurtuluyorlar, turizm ve inşaat sektörüne yönelik ürünler ithal ediyorlar. Hükümet, malların gelişini garanti altına almak için bunların oluşturulmasını hızlandırdı. Sorun: Piyasada neredeyse her şey fahiş fiyatlarla mevcut.
Partinin duayenlerinden Amado şöyle açıklıyor: “Bu insanlar eşitlikçidir ve eşitsizlikleri desteklemezler. Devlet geçimi, sağlığı, eğitimi, kültürü garanti altına aldığı sürece silindiler.”
Komünist Partinin merkez komitesinde Avrupa sektörü başkanı şunları söyledi: “Çarpık bir ekonomide, bir savaş ekonomisinde yaşıyoruz. Her zaman acilen tedbir alıyoruz. Bunlar bizi mutlaka memnun etmiyor ama şu anda mümkün olan tek şey bunlar. Sürekli olarak çözmeli, önceliklendirmeli, düzeltmeliyiz. »
Basında, televizyonda yuvarlak masalarda, tartışmalar kamuoyuna yansıyor. Herkesin işlev bozuklukları hakkında kendi fikirleri vardır. Özetle: “pandeminin ortasında para birliği”, “termik santraller ve fotovoltaik parklar 20 yıl önce yapılmalıydı”; “Devlet çalışanlarını çoğaltmalıyız”; “Benzinimiz kısıtlı ama çöp toplamaya öncelik vermeliyiz. Sağlığı ve morali etkiler”; “Fiyat denetiminin yeterli olmaması, yolsuzlukla mücadele, bürokrasi.”
Bazen kalabalıklar oluşuyor. Villa Clara’da bir konuk evi işleten Anibal, “Hoşnutsuzluğun dile getirilmesi normal” diye altını çiziyor. Aktivistler ve komşular sakinleşip ikna etmeye çalışıyor. Kafa karışıklığının oluşmasına asla izin vermeyeceğiz. Biz her zaman başarılı oluyoruz: İnsanlar rejimin devrilmesini değil, daha fazla sosyalizm istiyor.”
KUM TANESİ
Her yerde ve her zaman görülebilen en çarpıcı kalıntılar, abluka ve doğal afetlere direnmek için hayati bir enerji, iklim değişikliğiyle on kat arttı: “Durum kritik, Avispa ağının (The Miami Five) başkanı Gerardo’yu tanıyor, bugün 238 bin CDR’nin (Devrimi Savunma Komiteleri) başkanı. Acı çekmek, oturup ağıt yakmak bizim zihniyetimize göre değil. İşe yaramayan şeyi düzelteceğiz. Hiç kimse gelip fetihlerimizi yok etmeyecek.”
Soroa orkide rezervinde bahçıvanlar son tayfunun izlerini sildiler. Hasarın, çökmüş direklerin şimdi ayakta kalmasının fotoğrafını çekmişlerdi. Ciienfuegos botanik bahçesinde meslektaşları palalarla çalışıyor. Bunlardan müdür yardımcısı Niurka: “Devlet ayda 1.200 litre benzin yerine sadece 80 litre benzin sağlıyor. Kantin ortadan kalkıyor. Birbirimize bağlı kalıyoruz, aile içinde, işçiler arasında birbirimize yardım ediyoruz. Her biri tutunmak için icat edilecek temel kum taneleri gibi hissediyoruz kendimizi.”
Her elektrik kesintisinde, jeneratörlerle donatılmış birkaç ev, kapılarını kabloyu çekmeye, telefonu şarj etmeye veya yemek ısıtmaya gelen komşulara açıyor.
Ortalama maaş 4 bin 200 pesoyu (35 dolar), öğretmenin maaşı 6 bin, doktorun 10 bin, emeklinin 2 bin 500 pesoyu geçmiyorken, herkes çifte istihdamla geçiniyor. Konukevlerinde cumartesi akşamı gece bekçisi öğretmen, otelin barmeni ise doktordur.
Her restoranın kendi müzisyen grubu vardır ve aralarında çok sayıda öğretmen vardır. Öğretmen Alejandro şöyle diyor: “Eğitim sayesinde direnmeyi, her şeyi yapmayı öğrendik. Şarkı söylemek mutlu olmak ve insanları mutlu etmektir. Sonunda Che’nin şarkısını söylüyoruz. Kim olduğumuzu söylemenin yolu. Hiçbir şey, hiç kimse müziğimizi susturamaz.”
Dikkatle sorguladığımız mütevazı bir acı var çünkü kaçınılmaz olarak gözyaşı getiriyor. Oliviero: “Çocukluk arkadaşlarının sonuncusu da gittiğinde oğlum bana şöyle dedi: “Baba, ben kalıyorum! “. Görüşülen ailelerin çoğunda bir çocuk kayıptır. Ekonomik göçmenler paketler, jeneratörler, para birimleri gönderiyorlar. Devrim tarafından eğitilmiş olan bu kişiler, Florida’daki Castro karşıtlarının temellerini baltalıyorlar. “Komşularım geri geldiğinde öpüşüp bir şişe rom paylaşıyoruz.” Ablukanın zulmüne misilleme olarak ABD, Küba’ya döviz sevkiyatını ve seyahati sınırladı.
Devrimin 66. yıldönümünün arifesinde, Trump’ın ikinci dönemine yaklaşırken ada kendini hazırlıyor. Halk İktidarı Ulusal Meclisi yeni “düzeltme” tedbirlerine oy verdi, ekimin arttığını, 2025’te GSYİH’nın artacağını ve yasaların modernizasyonunun sürdürüleceğini duyurdu. Çeşitli reformlardan sonra (ekonomi, Anayasa, Aile, İş Kanunu), çocuk hakları konusunda kamuoyunda tartışma başlayacak.
Komünist Partinin son Merkez Komitesi sırasında yapılan bir anket, nüfusun çoğunluğunun devrimi ve hükümetini desteklediğini ortaya çıkardı.
Güvenin karşılıklı olduğunun kanıtı, ikincisi tekrar tekrar halka sesleniyor: 20 Aralık’ta Raul Castro, Miguel Diaz Canel, parti ve devlet liderlerinin arkasında, ablukaya karşı ve ülkeden çekilmek için canavarca bir gösteri Terör devletleri listesinde yer alan Havana Malecon’u boğdu. Tayfundan daha korkunç.
Maîté Pinero L’Humanité’nin Havana’daki
eski muhabiri . Yazar
Bu makalenin URL’si 40081