Dünya savaşının tehlikeleri ve onu hafifleten güçler

Simon KORNER

Aşağıda Simon Korner’in Sosyalist Muhabir’in 26 Ekim 2024’te Londra’daki Conway Hall’da düzenlenen yıllık konferansındaki açılış konuşmasının transkripsiyonu yer almaktadır.
**********
Geçtiğimiz yıl Sosyalist Muhabir konferansından Sosyalist Muhabir, Büyük güçler arasında doğrudan çatışma tehlikesi arttı. ABD’nin azalan üstünlüğünü kabul etmeyi, uzlaşmayı veya müzakere etmeyi reddetmesi, Ukrayna ve Orta Doğu’da devam eden çatışmaların geri dönüşü olmayan bir noktaya ulaşma riski taşıdığı anlamına geliyor. Başkan Putin’in Temmuz ayında uyardığı gibi, bu “aşırı maceracılık” ve “kendi cezasızlıklarına inanç” “trajediye dönüşebilir.” (1)

Yaklaşan bir savaşın işaretleri

Tarihsel olarak, yaklaşmakta olan uluslararası çatışmanın sinyali en az üç faktörden kaynaklanmaktadır: birincisi, büyük bir silahlanma yarışı; ikincisi, rakip silahlı blokların oluşturulması; ve üçüncüsü, genel bir yangına yol açan bir dizi daha küçük, kışkırtıcı savaş.

Birinci Dünya Savaşı’ndan önce, Britanya ile Almanya arasında büyük bir deniz silahları birikimi başladı, ardından Avusturya’ya karşı İngiltere, Fransa ve Çarlık Rusyası, Macaristan, Almanya ve İtalya gibi düşman ittifakları oluştu ve ardından Fas’ta bir dizi silahlı olay yaşandı. 1911’de Almanya ile Fransa arasında sömürge toprakları üzerinde ve bölgesel bir savaşın hızla Birinci Dünya Savaşı’nın patlak vermesine yol açtığı Balkanlar’da.

İkinci Dünya Savaşı’ndan önce Nazi Almanyası, Japonya İmparatorluğu ve Faşist İtalya’nın yanı sıra Britanya ve Fransa da kitlesel olarak yeniden silahlandı; zaptedilemez olduğu varsayılan Fransız Maginot Hattı’nı hatırlayın. Mihver güçlerinin Sovyetler Birliği’ne karşı 1936’da imzaladığı Komintern karşıtı pakt faşist bloğu güçlendirdi. Sovyetlerin anti-faşist bir ittifak kurma yönündeki çabaları İngiltere ve Fransa tarafından defalarca reddedildi.

İkinci Dünya Savaşı’ndan önceki ikincil savaşlar arasında İtalya’nın 1935’te Etiyopya’yı işgali, Franco’nun 1936’da başlayan İspanyol Cumhuriyetçi hükümetine karşı savaşı ve bir yıl sonra Japonya’nın Çin’i işgali vardı. Bu önlemlerin her biri küresel çatışmayı kışkırtmaya yetmedi, dünyayı savaşa doğru itti.

Yaklaşan uluslararası savaşın benzer işaretleri bugün de görülüyor. Öncelikle NATO ülkeleri arasında silahlanma yarışı yaşanıyor: Almanya, Fransa ve Japonya askeri bütçelerini ikiye katladı. ABD’nin silah harcamaları yılda 1 trilyon dolara yaklaşıyor. İngiltere’nin harcamaları GSYİH’nın %2,5’ine, Polonya’nın ise %3,5’ine ulaşarak ona Avrupa’nın en büyük kara ordusunu verdi. Batı’nın militarizasyona yönelik hamlesi, hâlâ gelişmekte olan bir ülke olan Çin’i, çok ihtiyaç duyulan yurt içi yatırımı (geçen yıl yaklaşık 300 milyar dolar) savunmaya yönlendirmeye iterken, Rusya da harcamalarını yılda 100 milyar doların biraz üzerine çıkardı. (2) Sosyalizmin çöküşüne katkıda bulunan şey, Batı’nın Soğuk Savaş sırasındaki silahlanma yarışıydı ve SSCB’yi diğer önemli yatırımlardan ziyade savunmaya öncelik vermeye zorladı; Aynı “zorla yürüyüş” stratejisi bugün kapitalist Rusya’ya ve komünistlerin önderliğindeki Çin’e karşı uygulanıyor. Ve elbette, hisseleri 2022’ye göre yüzde 245 daha fazla değere sahip olan Alman Rheinmetall ve yüzde 101 artışla İngiliz BAE Systems gibi silah şirketlerine benzeri görülmemiş kârlar yağıyor.

Potansiyel savaşın ikinci işareti olan blok oluşumuna ilişkin olarak, NATO ittifakı İsveç ve Finlandiya’yı kapsayacak şekilde genişledi ve Batı’nın gücü, Japon ve Filipin üsleri ile Güney Kore’deki ABD seyir füzelerinin sayısını artırmak da dahil olmak üzere Pasifik’e doğru genişliyor; Tayvan’ı silahlandırmak ve Tayvanlı birlikleri Amerika Birleşik Devletleri’nde eğitmek için milyarlarca dolar harcandı; ve Amerika Birleşik Devletleri, Avustralya ve Birleşik Krallık arasında Çin’in deniz ticaretini boğmayı amaçlayan ve Avustralya’nın Amerika Birleşik Devletleri’ne bağlı bir ülke olarak kaderini belirleyen devasa AUKUS (Avustralya, Birleşik Krallık, Amerika Birleşik Devletleri) nükleer denizaltı anlaşması.

Şu ana kadar karşıt bir blok oluşmadı, ancak Putin’e göre Rusya ve Çin “kelimenin tam anlamıyla müttefik” haline geldiler ve her düzeyde stratejik işbirliği yaptılar. Rekor seviyedeki ticaret ve dolar yerine ulusal para birimlerinin kullanılmasıyla Çin-Rusya ilişkileri her zamankinden daha yakın. Mandarin Rusya’da olduğu gibi, Rus dili de Çin’de giderek daha popüler hale geliyor. İki ülke ayrıca Kuzey Kutbu yakınında ilk ortak devriyelerini gerçekleştirdi.

Bu arada İran, şu anda dünya nüfusunun %30’unu temsil eden diğer yaptırım uygulanan ülkeler gibi iki ülkeye daha da yakınlaştı. Rusya ve İran kapsamlı bir karşılıklı savunma taahhüdünde bulundular ve Çin, tek taraflı ABD yaptırımlarını ihlal ederek İran’la 400 milyar dolar değerinde 25 yıllık bir stratejik ortaklık imzaladı. Üç ülke, bu yılın başlarında Umman Körfezi’nde türünün beşincisi olan ortak bir deniz tatbikatı gerçekleştirdi. (3)

Daha genel olarak, artık İran’ı da kapsayan BRICS’in büyümesi, küresel gücün uzun vadede potansiyel olarak yeniden dengelenmesine işaret ediyor.

Küresel çatışmanın üçüncü göstergesi olan bölgesel savaşlar, ABD, İsrail ve İngiltere’nin Filistinlilere uyguladığı soykırım ile İran ve müttefik direniş güçlerine karşı yürütülen savaş, potansiyel olarak Ukrayna’daki savaş kadar tehlikeli hale geldi. kontrolsüz genişleme. Bu arada Batılı savaş gemilerinin Çin kıyılarına yakın yerlerde “seyrüsefer özgürlüğü” adına provokasyonları da artıyor.

Bu üç cephe, ABD’nin küresel hegemonyasını sürdürmek için mücadele ettiği mevcut fay hatlarını oluşturmaktadır. Üçü de birbiriyle bağlantılıdır ve bu nedenle hepsi dünya savaşının potansiyel katalizörleridir.

Üç savaş cephesi, genişleme potansiyeli

İlk olarak Ukrayna cephesine bakıldığında, savaş yalnızca ABD’nin ana nükleer düşmanını zayıflatmayı, sonuçta onu parçalamayı değil, aynı zamanda ana ortağını etkisiz hale getirerek Çin ile yaklaşan savaş için daha uygun koşullar yaratmayı da hedefliyor.

NATO, Rusya’nın uzun menzilli silahlara karşı uyarısını dikkate almazsa, Ukrayna’nın top yemi kullanarak NATO’ya karşı yürüttüğü mevcut hibrit savaş, Ukrayna’nın yabancı yüksek teknolojili silahları kullanma konusundaki teknik yetersizliği nedeniyle Batı’nın Rusya ile doğrudan bir savaşına dönüşecektir. Ukrayna’daki savaş daha büyük bir şeyin eşiğinde. Başbakan Keir Starmer’ın saldırganlığı İngiltere’yi ön plana çıkarıyor. Rusya’ya bombalı saldırılar düzenlemek için Polonya hava sahalarını kullanmak Polonya üzerinde de aynı etkiyi yaratacaktır. Almanya’nın 1945’ten bu yana ilk yabancı askeri üssünü Litvanya-Belarus sınırı yakınında inşa ediyor olması ve 4.000 askeri barındırması da Almanya’yı çatışmaya daha da yaklaştırıyor. Bu arada, Ukrayna’nın güneybatı sınırındaki Moldova, savaşa hazırlanmak için sistematik olarak istikrarsızlaştırılıyor.

Benzer şekilde, Orta Doğu cephesi de genişlemeye karşı savunmasızdır; yalnızca İsrail’in sürekli genişlemesi ve ABD’nin bölgenin enerjisi üzerinde tam kontrol sahibi olmasının önünde duran İran’ı ezme çabaları nedeniyle değil, aynı zamanda ABD’nin Çin’in hayati önem taşıyan enerjisini boğma yönündeki daha geniş hedefi nedeniyle de. enerji ithalatı.

İranlı General Süleymani’nin 2020’deki suikastından Suriye petrol sahalarının işgaline, Gazze’nin hedef alınmasına, Yemen ve İran’ın bombalanmasına ve İsrail’in yeni THAAD füze savunmasının kullanılmasına kadar doğrudan ABD’nin (ve Britanya’nın) müdahalesi Sistem aynı zamanda Suriye hava üssünün yakındaki İsrail saldırılarına karşı hava savunmasını kullanmak zorunda kaldığı Rusya ile de bir çatışmaya yol açabilir. Ukrayna’nın, Rus üslerine karşı kullanılmak üzere El Kaide’nin Suriye kolu El Nusra’ya insansız hava araçları ve danışmanlar sağlaması, tıpkı Kıbrıs’taki İngiliz üssünün İsrail’e savaş malzemesi taşımak için kullanılması gibi, farklı savaş cephelerinin birbirine bağlılığını bir kez daha gösteriyor Bu ülkeyi savaşa sürükleyebilir.

ABD şiddeti, asıl tehlike

Uzak Doğu’daki üçüncü cephede ise barış odaklı anayasasını revize eden Japonya’nın yeniden silahlanması oldukça provokatif. Japonya’nın, II. Dünya Savaşı’nın sonunda teslim olma şartlarını ihlal ederek, şu anda kendisi için hak iddia ettiği Çin ve Rusya adalarında savaş çıkabilir. Rusya ve Çin aynı zamanda karada (Japonya, Güney Kore, Tayvan ve Filipinler’de) ve denizde kendi menzilleri dahilindeki ABD füzelerinin yayılmasından da endişe duyuyor.

Eski Fransız Gaullist Başbakan Dominique de Villepin şu yorumu yapıyor: “Dünya nadiren bugünkü kadar yanıcı ve tehlikeli olmuştur… Geçmişte mesafe engelleri, yavaş iletişim ve sınırlı iletişim doğal olarak çatışmaları içermekteydi. Bugün ise tam tersine, insanlık tamamen birbirine bağlı ve bağımlıdır.” (4)
Bu üç cephede, dünyayı uçurumun eşiğine iten, eski ABD düzeninin bir üyesi olan Profesör Jeffrey Sachs’a göre “1950’den bu yana dünyanın en şiddetli ülkesi” olan Amerika Birleşik Devletleri’dir. . Başkan Biden, Amerika Birleşik Devletleri’nin aynı anda birden fazla savaşta mücadele etme yeteneğiyle övündü: “ABD’nin sadece bunu yapma kapasitesine sahip olmakla kalmayıp, aynı zamanda bunu yapma yükümlülüğümüz de var” dedi. Biz “önemli milletiz”.

Kamala Harris ayrıca ABD’nin askeri üstünlüğünü güçlendirme sözü veriyor ve Donald Trump’ı askeri zayıflıkla suçluyor. Bu, Trump’ın daha iyi bir seçenek olduğu anlamına gelmiyor: Çin’e karşı daha saldırgan, hatta daha militan bir Siyonist yanlısı. İsrail’in Filistin konusundaki sloganı “işi bitirsin”dir.

Financial Times muhabiri Gideon Rachman , 2023’te Washington’dan şunları bildirdi: “ABD ile Çin arasındaki savaş konuşmaları nasıl sıradan hale geldi. Pek çok etkili insan ABD ile Çin arasında bir savaşın sadece mümkün değil aynı zamanda muhtemel olduğunu düşünüyor.” (5). Bunlar arasında ABD Genelkurmay Başkanı Charles Q. Brown da Temmuz ayında ABD’nin Tayvan üzerinden Çin’e karşı bir savaşı kazanabileceğine “tamamen güvendiğini” söylemişti. Amiral Lisa Franchetti, böyle bir savaşın 2027 yılında çıkacağını öngörmüştü (6).

Amerika Birleşik Devletleri, nükleer savaş başlıkları için yıkıcı kapasitelerini iki katına çıkaran yeni bir yönlendirme sistemi veya “süper roket” geliştirdi. İki haftada bir yayınlanan National Interest’e göre , ABD artık savaş başlıklarının yalnızca yüzde 20’sini kullanarak tüm düşman kıtalararası füze silolarını yok edebiliyor; bu, ona ilk saldırı yeteneği sağlayan bir avantaj. (7)

Bu hafife alınan gelişme, Rusya’yı NATO’nun Donbass, Kırım ve bizzat Rusya’daki eylemini engellemek için Ukrayna’ya saldırmaya zorladı. Rusya bu kararı alırken, ABD’nin Romanya ve Polonya’ya nükleer silah konuşlandırmasını, ABD’nin 2001’de Anti-Balistik Füze Anlaşması’ndan ve 2019’da Orta Menzilli Nükleer Kuvvetler Anlaşması’ndan çekilmesini ve tehdidi de dikkate aldı. Zelensky tarafından Ukrayna’nın 2022’de NATO’ya katılmasıyla ilgili formüle edildi. Kendi halinden memnun Boris Yeltsin bile Başkan Clinton’u NATO’nun doğuya doğru genişlemesine karşı uyardı. Biden, savaşı tırmandırmaya devam ederek, halefi ne olursa olsun, ABD’nin Rusya’yı stratejik yenilgiye uğratma yönündeki savaş hedeflerinin devam etmesini sağlıyor. [8]

Amerika’nın savaş çığırtkanlığı Avrupa’da yankı buluyor. Eski Litvanya başbakanı ve şu anda Avrupa’nın ilk savunma komiseri Andrius Kubilius, Avrupa’nın 6-8 yıl içinde Rusya’ya karşı savaşmaya hazır olması gerektiğini söyledi. NATO halihazırda Doğu Avrupa’ya asker yığıyor ve onları Rusya’ya karşı cepheye taşımak için yeni “kara koridorları” hazırlıyor. Avrupa Parlamentosu’nda Rusya’ya karşı uzun menzilli silahların kullanılması yönünde yakın zamanda yapılan bir oylama, misyonu ABD politikasına mutlak saygıyı garanti etmek ve Avrupa’nın Rusya’ya yönelik devasa harcamalarını sürdürmek olan Ursula von der Leyen’in himayesi altındaki hakim pervasızlığı gösterdi. AB ülkelerine göre Ukrayna – bugüne kadar 110 milyar euro, ABD’nin 75 milyar eurosunu çok aştı.

Bu arada İsrail’in kamuoyuna yaptığı açıklamalarda da aynı sarsılmaz savaş kararlılığı duyuluyor. İsrailli bir yetkili NBC’ye şunları söyledi: “Nasrallah’ı, Gazze’deki savaşın sona ermesiyle bağlantılı olmayan hiçbir çözümü kabul etmeyeceği sonucuna vardıktan sonra öldürmeye karar verdik.” Savaşa ve şiddete yapılan bu vurgu, ABD politikasının kasıtlı bir uygulamasıdır.

Çin ve Rusya ABD’nin eylemlerini engelliyor

Bu yıkıcı güçlere karşı Rusya ve Çin, Batı’nın manevra alanını daraltıyor. Rusya’nın NATO’ya, uzun menzilli roket kullanımının doğrudan savaşa girmek anlamına geleceği yönündeki sert uyarısı Pentagon’u en azından duraksamaya zorlarken, Çin’in Brezilya ile birlikte Ukrayna’ya yönelik barış planı 110’dan fazla ülke tarafından destekleniyor ve şimdilik görmezden geliniyor. , ancak uzun vadede potansiyel olarak önemli diplomatik baskı uygulamaktadır.

Çin ve Rusya’nın İran’la bağları ve İran’ın İsrail’in “Demir Kubbesi”ni aşma yeteneği, Gazze ve Lübnan’daki soykırımı engelleyemese de İsrail’in ABD’nin yardımıyla İran’a yönelik beklenen saldırısını şu ana kadar sınırladı.

Geçtiğimiz yıl, İran ile Suudi Arabistan’ı yakınlaştırmayı amaçlayan Çin diplomasisi, Suudilerin, İran’ın 1 Ekim’de İsrail’e düzenlediği füze saldırısından sadece birkaç gün sonra, “kardeş devletler” arasındaki dostane ilişkileri açıkça güçlendirmesiyle meyvesini verdi. En önemlisi, Suudiler, BAE ve Katar, geçmişte petrol üretimlerine zarar veren Yemen saldırılarına maruz kaldıkları için İsrail’in İran’ı bombalamak için kendi hava sahalarına erişimini açıkça engellediler. Normalleşme beklemede görünüyor.

Çin ayrıca bu yılın başlarında Pekin’de düzenlenen büyük bir toplantıda Filistinli partilerin, özellikle Hamas ve El Fetih’in birbirine yakınlaşmasına da yardımcı oldu.

Doğu Asya’da Çin, ABD’nin kendisini Tayvan eyaletini geri almak için güç kullanmaya ikna etme girişimlerine direndi. Bu aynı zamanda, Vietnam Devlet Başkanı To Lam’ın Çin’e yaptığı son devlet ziyareti sırasında Vietnam’ın Tek Çin politikasına tam desteğini vurgulamasıyla, tartışmalı sular nedeniyle Vietnam’la yaşanan gerilimlerin azalmasına da yardımcı oldu. Çin ayrıca Himalayalar’da Hindistan ile olan sınır anlaşmazlığını da etkisiz hale getirdi.

Rusya’nın desteğiyle Afrika’nın Sahel bölgesinde Cezayir’in desteğiyle barış ve sömürgecilikten kurtulma süreci başladı. Burkina Faso, Nijer ve Mali, kendi madenlerinin (altın ve Nijer örneğinde devasa uranyum madenleri) kontrolünü ele geçirmek ve Libya’nın Batı ve İsrail tarafından yok edilmesinden kaynaklanan şiddet yanlısı İslamcı milislere saldırmak için Sahel İttifakı bünyesinde birleşiyor. Fransız Yabancı Lejyonu tarafından kontrol ediliyor.

Nijer, başkentinin yakınında bulunan devasa ABD insansız hava aracı üssünü kapattı. Burkina Faso, Fransa’yı askeri üssünü kapatmaya zorladı. Çad ABD askerlerini sınır dışı etti. Yeşil Berelilerin muhtemelen Batı yanlısı ülkeler olan Fildişi Sahili veya Benin’e doğru ilerlemesi operasyonun başarısına gölge düşürmüyor. Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov’un belirttiği gibi, “Rusya çok kutuplu bir dünya düzenini savunuyor”. Afrika’yla Sovyet dayanışmasının mirası bugün de sürüyor; her yıl binlerce Afrikalı Rus üniversitelerinde okuyor.

Genel olarak, Güney ülkeleri dünya sahnesinde yerlerini iddia ediyorlar. Güney Afrika’nın İsrail soykırımına karşı Uluslararası Adalet Divanı’nda açtığı dava, 42 yıl sonra ilk kez Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun ezici bir çoğunlukla İsrail’e karşı yaptırımlar lehinde oy kullanmasına yol açtı.

Bu arada, Filistin’in Birleşik Krallık büyükelçisi Husam Zomlot’a göre “Filistin bayrağı, özgürlüğün ve kurtuluşun küresel sembolü haline geldi”. İsrail soykırımı ve onun dizginsiz saldırganlığı, eski düşmanlar Hamas ile Hizbullah arasında yeni bir birlik yarattı; İsrail’e meydan okuyup yenilmez kaldıktan sonra prestiji arttı. Hizbullah, Lübnanlıların çoğu tarafından Lübnan’ı İsrail’e karşı savunabilecek tek güç olarak görülüyor.

Batılı liderlerin karşılaştığı zorluklar

Batı’nın denetimindeki soykırıma karşı artan tiksinti, Batılı hükümetler üzerinde baskı oluşturuyor. Malta, İsrail’e silah taşıyan gemilere erişimi reddetti. İrlanda, İsrail’in tehditlerine rağmen barışı koruma gücünü Lübnan’dan çekmeyi reddetti. İtalya, İsrail’i Lübnanlı barış güçlerini hedef aldığı için kınadı ve İsrail’e silah sevkiyatının tamamen durdurulduğunu duyurdu. ABD’de bu bir seçim meselesi haline geldi.

Avrupa’da, Ukrayna güçlerini düzenli olarak geri püskürten Rusya’nın yenilgisine ilişkin karamsarlık, bazı egemen çevrelere belli bir gerçekçilik dayattı. Bu ulusal egemen sınıflar, ABD’nin Nordstream’i sabote etmesi nedeniyle zorunlu sanayisizleştirme ve bunun sonucunda enerji maliyetlerinde meydana gelen muazzam artış nedeniyle, ABD’ye tabi olmalarının kendi çıkarlarına aykırı olduğunu düşünüyor.

Fransız yorumcu Emmanuel Todd’un yakın zamanda söylediği gibi: “Eğer Rusya Ukrayna’da yenilirse, Avrupa’nın Amerikalılara boyun eğdirmesi bir yüzyıl sürecek.” Almanya’da yakın zamanda yapılan bir anketin ortaya çıkardığı gibi, milyonlarca Alman, Avusturyalı, Macar, Slovak ve pek çok Fransız’ın, tıpkı savaşı reddettikleri gibi, reddettikleri bir rahatlama bu; yüzde 59’u Rusya ile barış müzakerelerinden yana, Doğu’da ise yüzde 68’e ulaşıyor. Almanya.

ABD’de izolasyoncu eğilim Rusya ile savaşı bitirmek istiyor ve yaptırımlar nedeniyle küresel pazar payının kaybedilmesinden korkuluyor.

İngiltere emperyalist çıkarlarını savunuyor

Bu arada İngiltere, Ukrayna ve Orta Doğu’daki katliamları olağanüstü bir güçle teşvik ederek ve Lakenheath Hava Kuvvetleri Üssü’nde ABD nükleer füzelerine ev sahipliği yapmaya hazırlanarak ABD gücüne sadakatle hizmet etmeye devam ediyor. Britanya’nın saldırganlığı “İngiliz gücünün tarihi bir güçlenmesine hizmet ediyor” ( Responsible Statecraft düşünce kuruluşundan analist Sumantra Maitra’ya göre ), askeri alanda Avrupalı ​​rakipleri üzerinde nüfuz kullanma yeteneğini artırıyor ve AB’nin hiçbir zaman özerklik kazanmamasını sağlıyor. Amerika Birleşik Devletleri.

Britanya aynı zamanda kendisini genel olarak emperyalist sistemin savunucusu, deniz aşırı askeri üs sayısı açısından ABD’den sonra ikinci dünya gücü olarak görüyor. (9, 10).

Yanıtımız

Ulusumuzun liderlerinin savaşta birleşmesi, görevimizi hem zor hem de önemli kılıyor. Sendikalar Kongresi (TUC) bu yıl Filistin’e destek verdi ve Ortadoğu’da barış çağrısında bulundu.

Bu olumlu anlayışı daha da ileri götürmeli ve Gazze’yi, Lübnan’ı ve İran’ı yok edenlerin, Ukrayna’yı yok eden ve Rusya’ya saldıranların aynı savaş çığırtkanları olduğunu ortaya koymalıyız.

Küresel egemen sınıfların artık eskisi gibi yönetemediği bir dönemde yaşıyoruz; emperyalizmin pençesi ve dizginsiz şiddeti birçok kişi tarafından görünür hale geldi. Savaştan, yoksullaşmadan, sahte demokrasiden, iklim felaketinden uzaklaşmak için artan değişim iştahı, milyonlarca insanın mevcut sistemle ilgili hayal kırıklığına uğradığı anlamına geliyor.

Aşırı sağın sömürüsü de dahil olmak üzere akut tehlikeler, sosyalizmin tek barışçıl ve akılcı yol olarak desteklenmesi yönündeki çalışmalarımızı vazgeçilmez kılıyor. SSCB’nin, Doğu Almanya’nın ve geçmişteki diğer sosyalist toplumların canlı tarihinin yanı sıra ulusal egemenliği korumak ve sosyalizmi savunmak için cesurca mücadele eden ülkelerin yaşayan örneklerini vurgulamalıyız. Ve mevcut sistemini nasıl tanımlarsak tanımlayalım, somut başarıları barbarlığa açık bir alternatif teşkil eden Çin’i vurgulamalıyız.
Notlar:
1 https://www.newsweek.com/putin-warns-that-world-close.. .
2 https://www.sipri.org/…/global-military-spending-surges.. .
3 https://www.csis.org/…/china-and-iran-major-chinese.. .
4 https://mondediplo.com/2024/06/02france-foreign-policy
5 https://www.ft.com/…/44fb5a00-e7b8-48bf-be20-5f72b2d4a048
6 https://www.msn .com/…/the-us-navy-is…/ar-AA1qODKj
7 https://nationalinterest.org/…/the-super-fuze-the-big.. .
8 https://www.indianpunchline.com/ukraine-war-turns-into…/
9 https://responsiblestatecraft.org/…/whats-behind…/ 10 https://bfpg.co .uk/…/İngiltere neden bu kadar-güçlü-geride-geride…/

legrandsoir.info